حدیث درباره غفلت
امام على عليه السلام:
وَيْحَ النَّائِمِ مَا أَخْسَرَهُ قَصُرَ عُمُرُهُ وَ قَلَّ أَجْرُهُ.
واى بر آن‏كه در خواب (غفلت) است! چه زيانكار است! عمر او كوتاه شده است و پاداش او كم.
عيون الحكم و المواعظ(لیثی) ص 504، ح 9239

------------------------------------------------

امام على عليه السلام:
مَنْ نَامَ عَنْ عَدُوِّهِ أَنْبَهَتْهُ الْمَكَايِدُ.    
هر کس از دشمن خود غافل شود دسیسه ها او را به خود آورد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 334 ، ح 7687
   

------------------------------------------------

امام صادق عليه السلام:
ذِكْرُ الْمَوْتِ يُمِيتُ الشَّهَوَاتِ فِي النَّفْسِ وَ يَقْطَعُ مَنَابِتَ الْغَفْلَةِ وَ يُقَوِّي الْقَلْبَ بِمَوَاعِدِ اللَّهِ تَعَالَى وَ يُرِقُّ الطَّبْعَ وَ يَكْسِرُ أَعْلَامَ الْهَوَى وَ يُطْفِئُ نَارَ الْحِرْصِ وَ يُحَقِّرُ الدُّنْيَا.

ياد مرگ، خواهش‏هاى نفس را مى‏ ميراند و رويشگاه‏ هاى غفلت را ريشه كن مى‏ كند و دل را با وعده ‏هاى خدا نيرو مى ‏بخشد و طبع را نازك مى‏ سازد و پرچم ‏هاى هوس را درهم مى‏ شكند و آتش حرص را خاموش مى‏ سازد و دنيا را در نظر كوچك مى‏ كند.
مصباح الشریعه ص 171
 

------------------------------------------------

امام على عليه السلام:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا نَظَرَ اعْتَبَرَ وَ إِذَا سَكَتَ تَفَكَّر ... و الْمُنَافِقُ إِذَا نَظَرَ لَهَا وَ إِذَا سَكَتَ سَهَا
سكوت مؤمن تفكر و .... سكوت منافق غفلت است.
تحف العقول ص 212

------------------------------------------------

امام على عليه السلام:
أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا اللَّهَ فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَيَلْهُوَ  وَ لَا تُرِكَ سُدًى فَيَلْغُو
اى مـردم ! از خـدا بترسيد؛ زيرا هيچ كـسى عبث آفريده نشده ‏است، تا به سرگرمى و غفلت گذراند و مهمل رها نشده است تا بيهودگى كند.
نهج البلاغة(صبحی صالح) ص 540 ، ح 370
 

------------------------------------------------

امام على عليه السلام:
اِعلَموا أنَّ الأمَلَ يُسهي العَقلَ، و يُنسي الذِّكرَ؛
بدانيد، كه آرزو خرد را دچار غفلت مى ‏سازد و ياد خدا را به فراموشى مى ‏سپارد.
نهج البلاغة(صبحی صالح) ص 118 ، خطبه 86

------------------------------------------------

امام باقر و امام صادق عليهما السلام:
مَا لَكَ مِنْ صَلَاتِكَ إِلَّا مَا أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ فِيهَا فَإِنْ أَوْهَمَهَا كُلَّهَا أَوْ غَفَلَ عَنْ أَدَائِهَا لُفَّتْ فَضُرِبَ بِهَا وَجْهُ صَاحِبِهَا.    

تنها آن مقدار از نمازت بهره توست كه با توجّه قلبى همراه باشد. پس، اگر كسى در همه نماز سهو كند (حواسش بكلّى پرت باشد) يا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مى ‏شود.
بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 81، ص 260، ح 59

------------------------------------------------

امام على عليه السلام:
بِالْمَوَاعِظِ تَنْجَلِي الْغَفْلَةُ.
با اندرزهاست كه (پرده) غفلت كنار مى ‏رود.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 224 ، ح 4530

------------------------------------------------

امام سجّاد علیه السلام :
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ نَبِّهْنِي لِذِكْرِكَ فِي أَوْقَاتِ الْغَفْلَةِ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِطَاعَتِكَ فِي أَيَّامِ الْمُهْلَةِ، وَ انْهَجْ لِي إِلَى مَحَبَّتِكَ سَبِيلًا سَهْلَةً، أَكْمِلْ لِي بِهَا خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.   
بارالها ! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به هنگام غفلت، مرا به ياد خود هشيار ساز. به روزگار مهلت، مرا در راه طاعت خود به كار گير و راه آسانى به سوى دوستى ‏ات برايم بگشا كه با آن، خير دنيا و آخرت را بر من كامل گردانى.
صحيفه سجّاديه ص 102 ، دعاء 20